9. WYKAZ RYSUNKÓW

1. Rysunek 1.1   Zdjęcie CERN-u z zaznaczonymi akceleratorami: LEP, LHC oraz SPS.

2. Rysunek 1.2   Zdjęcie detektora ALEPH.

3. Rysunek 1.3   Zdjęcie detektora DELPHI.

4. Rysunek 1.4   Schemat detektora L3.

5. Rysunek 1.5   Zdjęcie detektora OPAL.

6. Rysunek 1.6   Schemat ośrodka FERMILAB z widocznym synchrotonem TEVATRON.

7. Rysunek 1.7   Zdjęcie detektora CDF.

8. Rysunek 1.8   Zdjęcie detektora D0.

9. Rysunek 1.9   Schemat detektora ZEUS.

10. Rysunek 1.10  Schemat detektora H1.

11. Rysunek 2.1   Schemat działania gazowego licznika proporcjonalnego.

12. Rysunek 2.2   Wielodrutowa komora proporcjonalna. a) Przekrój poprzeczny komory. b) Rozkład linii sił pola elektrycznego w detektorze.  

13. Rysunek 3.1    Wykres średniej jonizacyjnej straty energii cząstki naładowanej.

14. Rysunek 3.2    Krzywa Bragga.

15. Rysunek 4.1    Kolejne etapy procesu dyfuzji z zaznaczonymi kierunkami pola elektrycznego i prędkości dryfu.

16. Rysunek 5.1   Poszczególne obszary pracy licznika jonizacyjnego. (V_T – napięcie progowe poniżej którego nie zachodzi jonizacja wtórna).

17. Rysunek 5.2 S chemat komory jonizacyjnej.

18. Rysunek 6.1   Zdjęcie aparatury zastosowanej do wyznaczania prędkości dryfu elektronów w gazach.

19. Rysunek 6.2   Schemat linii gazowej zastosowanej podczas badania prędkości dryfu elektronów.

20. Rysunek 6.3   Przekrój komory dryfowej.

21. Rysunek 6.4   Szereg metalowych pasków połączonych ze sobą. Dwie takie płaszczyzny położone równolegle do siebie dają jednorodne pole elektryczne. 

22. Rysunek 6.5   Zdjęcie komory dryfowej z zaznaczonymi detektorami.

23. Rysunek 6.6   Zdjęcie detektora 2.

24. Rysunek 6.7 Przykładowe sygnały pochodzące z detektorów 1 (CH1) i 3 (CH2), zarejestrowane na oscyloskopie cyfrowym przy napięciach na detektorach 1 i 3 , napięciu dryfu, ciśnieniu oraz temperaturze odpowiednio: U₁=1500V, U₃=1800V, |U_dryfu|=1200V, p=994hPa, T=24,4°C.  

25. Rysunek 6.8   Obraz zarejestrowany na oscyloskopie cyfrowym, będący wynikiem uśrednienia 512 sygnałów z detektorów 1 i 3. Na rysunku zostały zaznaczone: kanały odbierające sygnały z detektorów (kanał 1 z detektora 1 a kanał 2 z detektora 3) , szerokości impulsów - s i średni czas przelotu - t. Napięcia na detektorach 1 i 3 , napięcie dryfu, ciśnienie oraz temperatura wynosiły odpowiednio: U₁=1500V, U₃=1800V, |U_dryfu| = 1300V, p=993hPa, T=24,7°C.

26. Rysunek 6.9   Wykres zależności czasu dryfu elektronów pomiędzy detektorami 1 i 3 od zredukowanego natężenia pola elektrycznego E/p.  

27. Rysunek 6.10  Schemat procesu jonizacji gazu przez cząstki alfa.

28. Rysunek 6.11   Wykres zależności prędkości dryfu elektronów w obszarze pomiędzy detektorami 1 i 3 od zredukowanego natężenia pola elektrycznego E/p. 

29. Rysunek 6.12   Wykres zależności prędkości dryfu elektronów w obszarze pomiędzy detektorami 2 i 3 od zredukowanego natężenia pola elektrycznego E/p.

30. Rysunek 6.13   Wykres zależności prędkości dryfu elektronów w obszarze pomiędzy detektorami 1 i 2 od zredukowanego natężenia pola elektrycznego E/p.

31. Rysunek 6.14  Zależność otrzymanych doświadczalnie prędkości dryfów od natężenia pola elektrycznego E.

32. Rysunek 6.15  Porównanie otrzymanych przeze mnie wyników prędkości dryfu z wynikami dla mieszanki 88%Ar + 12%CO₂ zamieszczonymi w [13]: a) dla pól o natężeniach poniżej 0,7kV/cm, b) dla pól o natężeniach od 0,005kV/cm do 6kV/cm.     

33. Rysunek 6.16  Porównanie otrzymanych przeze mnie wyników prędkości dryfu z wynikami dla mieszanki 87%Ar + 13%CO₂ zamieszczonymi w [13]: a) dla pól o natężeniach poniżej 0,7kV/cm, b) dla pól o natężeniach od 0,05kV/cm do 6kV/cm.