WYKONANIE ĆWICZENIA

 

        Wyznaczanie punktu pracy

        Przed przystąpieniem do wykonywania pomiarów należy przeprowadzić charakterystykę napięciową fotopowielaczy. Polega to na zbadaniu liczby zliczeń danego licznika scyntylacyjnego w pewnym przedziale czasu (częstości sygnałów wychodzących z danego fotopowielacza) w koincydencji z innym licznikiem, w funkcji napięcia zasilającego na badanym liczniku. Znajomość charakterystyki napięciowej pozwala na dobranie odpowiedniego napięcia pracy. Gdy napięcie pracy fotopowielacza będzie zbyt niskie, wówczas liczba koincydencji będzie bliska bądź równa zeru, co pociąga za sobą zmniejszenie efektywności detektora. W miarę zwiększania napięcia liczba zliczeń będzie rosnąć aż do osiągnięcia plateau. Dalsze zwiększanie napięcia nie będzie powodowało już zauważalnych zmian w ilości zachodzących koincydencji, aczkolwiek gwałtownie będzie rosnąć częstość szumów (częstość zliczeń pojedynczego fotopowielacza w funkcji napięcia zasilającego). Napięcie pracy wyznacza się z wykresu charakterystyki napięciowej – jest to napięcie, przy którym układ osiąga maksymalną wydajność przy możliwie najmniejszej częstości szumów (rys. 3.3.1). Taką procedurę należy przeprowadzić dla każdego fotopowielacza.

 

 

Poniżej znajdują się wyniki pomiarów prowadzących do wyznaczenia charakterystyki napięciowej fotopowielaczy #1, #2 i #3 oraz wykresy tych charakterystyk, na których zostały zaznaczone napięcia pracy.

 

   

 

   

 

   

 

        Przeprowadzenie właściwych pomiarów